بررسی تأثیر مالکیت مسکن در استقلال تصمیم‌گیری و نقش‌آفرینی زنان در شهر (مورد: سنندج)

مسکن بزرگ­ترین سرمایه خانواده‌ها به خصوص در کشورهای جهان سوم را تشکیل می‌دهد. از آنجایی که هر منبع اقتصادی با خود قدرت اجتماعی و سیاسی را به­همراه می‌آورد، داشتن مسکن و مالکیت آن نیز مزایای زیادی را به­همراه دارد. این مزایا زمانی پررنگ‌تر می‌شود که به گروهی از افراد جامعه تعلق بگیرد که زمانی از آن مزایا بی‌بهره بوده‌اند و این گروه همان زنان هستند که درصد مالکیت مسکن برای آن‌ها نرخ بسیار پایینی را به نسبت مردان نشان می‌دهد. بر این اساس، این تحقیق به بررسی تأثیر مالکیت مسکن بر استقلال تصمیم‌گیری و نقش‌آفرینی زنان در شهر می‌پردازد. پژوهش به­لحاظ ماهیت از نوع توصیفی- تحلیلی و به­لحاظ هدف از نوع کاربردی می‌باشد. روش تحقیق، پیمایشی بوده و 300 نفر به شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب گشته‌اند. روش آماری مورد استفاده شامل آزمون همبستگی کندال و تحلیل مسیر می‌باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که تأثیر مالکیت مسکن بر نقش‌آفرینی زنان بیش‌تر از تأثیر آن بر استقلال تصمیم‌گیری آنان بوده است، همین­طور مالکیت مسکن به­طور غیرمستقیم بر نقش‌آفرینی زنان تأثیر می‌گذارد.